“Die persoon kost me zoveel energie”. Ik heb het zelf ook vaak genoeg gezegd. Maar eigenlijk is dat heel raar. Alsof een andere persoon zijn oplader in jou steekt en jouw energiepeil omlaag gaat. Als een telefoon die je aan een powerbank hangt.
Ik geloof er niet meer in. Dat mensen je energie kosten of energie geven.
Wat ik wel geloof, is dat je meer of minder energie voelt door je gedachten. Dezelfde persoon roept met zijn of haar gedrag bij jou bepaalde gedachten op. Je ergert je aan die persoon. Of je wordt ook gedeprimeerd door wat hij je vertelt omdat je helemaal mee gaat in zijn verhaal. Of je wilt de ander “redden”, de problemen voor hem oplossen met honderdduizend goedbedoelde adviezen. En dat kost je energie.
Daar naar kijken, nieuwsgierig en met een open blik, kan heel veel verhelderen. Niet door je gedachten te veranderen, maar door te kijken hoe het werkt.
En misschien, heel misschien, wordt de ergernis dan minder. Kun je hem liefdevol afkappen, voor hij zichzelf de put in praat. Geef je geen adviezen meer, maar voel je compassie. Gewoon omdat je weet dat wat jij voelt, niet zozeer met de ander te maken heeft, maar met jouw gedachtes over die ander en zijn of haar verhaal.
(foto: Peter Geritz)
